Nahit (Duru) abi ile Yurt Gazetesi döneminde Ankara’da yan yana uzunca birsüre birlikte çalıştık…
Popülerlik, şöhret, deneyim, para, olanak, dostluk ve tabi ihanet, hepsini görmüş geçirmiş biriydi…
Tanıdığım andan yitirdiğimiz ana kadar ona hep hissederek „abi“ dedim. İki gün önce telefonda sohbet ederken ona „abi sen çok güzel adamsın, seni çok seviyorum“ dediğim için kendimi şanslı hissediyorum…
Nahit abi bugünlerde örneğine rastlamakta çok zorlandığımız adamlardan biriydi…
Gerçekten cok güzel bir adamdı…
Hep abiydi…
Ama bazen babaydı, bazen kardes, bazen de yoldaştı. Değişmeyen en önemli özelliği ise en sert ortamlarda bile kibar ve saygili kalmayı becermesiydi…
Güle güle Nahit abi.
Devrin daim olsun…
Çünkü bu dünyanın senin gibi güzel insanlara büyük ihtiyacı var!
Gazeteci
